Sommigen onder jullie
zullen wel gelezen hebben op mijn facebookpagina dat ik sedert dinsdagnamiddag
ontslagen ben uit het ziekenhuis. Op maandag, tijdens het dagelijkse
doktersbezoek, kwam de arts met de volgende mededeling. Gezien ik op zaterdag
al verschillende keren naar het toilet was geweest niettegenstaande ik niets
gegeten had en dat ik op zondag, de eerste dag van het dieet, opnieuw veel
stoelgang en diarree produceerde het weinig zin had om het MCT-dieet verder te
zetten. De mededeling eindigde met te zeggen dat ik waarschijnlijk ’s namiddags
naar huis zou mogen maar dat hij eerst de bijeenkomst van de staf wilde
afwachten.
Rond de middag kwam Mieke,
de oncologische verpleegster, mij eens opzoeken om te zien hoe het mij verging
en samen met mij eens te spreken over het zelf zetten van de maandelijkse
spuit. Ik had haar een tijd geleden een
mail gestuurd met de bedoeling er samen met haar en de dokter over te spreken
tijdens de consultatie op 2 juni maar Mieke was op die dag benomen door
familiale omstandigheden en kwam dit nu terug opnemen.
Terwijl we aan het praten
waren kwam de afdelingsarts binnen vergezeld van een vrouwelijke dokter die ik
nog nooit ontmoet had. Ze kwamen mij het
resultaat van de bespreking in de staf meedelen. Het dieet zouden ze sowieso nog een dag
aanhouden en ondertussen opnieuw een 24-uurs stoelgang onderzoek doen. Bedoeling was uit de vergelijking tussen de
stoelgang van de vastenperiode en deze van de dieetperiode misschien iets meer
te kunnen halen. Op dinsdagmorgen zou er
dan nog een bloedprik zijn en als de 24 uur om waren (dus om 13 uur),het
bloedonderzoek goed en de dagelijkse stafvergadering afgelopen zouden dan mijn
ontslagpapieren getekend worden.
De bespreking van de
resultaten van alle onderzoeken zou dan gebeuren bij mijn volgende consultatie
in het UZ die gepland staat op vrijdag 22 juli.
Op dinsdagvoormiddag
meldde ik aan Dr. Callebaut tijdens zijn dagelijks bezoek dat ik het wel
spijtig vond dat de consultatie op 22 juli nu juist gepland was bij een andere
dokter dan Dr. De Man. Deze laatste
heeft enkel consultaties op donderdag en gezien dit onze nationale feestdag is
wordt er niet gewerkt. Maar nu juist de resultaten van alle onderzoeken zouden
besproken worden ik het niet opportuun vond dat een andere dokter waarvan ik
nog nooit gehoord had en waarvan ik de naam zelfs niet terug vond op de website
van UZ Gent dit zou overnemen. Hij kon
daar volledig inkomen, wist te vertellen dat die dokter een consulent was, dat
dit dokters zijn uit andere ziekenhuizen die naar het UZ komen om mee te zijn
met de laatste trials en andere nieuwigheden en dat zij ondertussen ook enkele
consultaties op zich nemen. Die dokter
die ik zou ontmoeten was iemand van AZ Delta in Roeselare. Dus zou hij dezelfde voormiddag nog proberen
om die afspraak te verzetten zodat die dan wel bij Dr. De Man zou zijn. Wat later was hij daar terug met een typisch
Belgisch compromis. Naar een andere dag
verplaatsten was niet mogelijk omdat de tijdspanne tussen 2 consultaties dan
veel te lang zou zijn. Na overleg met
Dr. De Man zou de consultatie toch doorgaan bij die consulent, maar zou Dr. De
Man, die op die dag toch in het huis was, er bij komen.
Dat was dus
afgesproken.
Korte tijd later was hij
daar terug met de vraag of ik nog iets wou uitproberen, maar dat dit thuis kon J. Of ik voor een week de dagelijkse dosis Creon
wilde opdrijven van 8 pillen per dag naar 30 pillen per dag. Dus ’s morgens in plaats van 2 pillen 10, ’s
middags tien i.p.v. 4 en ’s avonds nog eens tien i.p.v. twee. Ik wou natuurlijk eerst weten waarom en of
dit geen kwaad kon, al die pillen slikken.
‘Creon zijn pancreasenzymen die rechtstreeks ingenomen worden. Dit wordt
gegeven aan mensen waarvan de pancreas zelf te weinig enzymen aanmaakt. Mensen
die lijden aan mucoviscidose nemen soms
tot 50 zo’n pillen per dag. Die pancreasenzymen zijn nodig om de vetten uit
onze voeding te halen. Het opdrijven van
de dosis bij jou zou er kunnen voor zorgen dat de diarree vermindert als die
veroorzaakt zou worden door een te grote hoeveelheid vetten in de stoelgang.’
was zijn antwoord.
Sedertdien
voel ik mij als ‘enzymenmonster’ een beetje verwant aan het ‘koekiemonster’ uit
Sesamstraat.
Om
16 uur had ik nog altijd geen ontslagpapieren. Dus ging ik eens polshoogte
nemen in het bureautje waar de verpleegsters zich ophouden. Blijkt dat mijn papieren daar al een hele
tijd lagen, maar dat men er nog niet toe gekomen was om ze te brengen.
Bij
het vertrekken kon ik mij niet van het gevoel ontdoen dat het niet de laatste
keer was dat ik daar op die afdeling door de gangen wandelde.
Het is nu donderdagmiddag en ik heb nu pas de tijd
gevonden om dit op mijn blog neer te schrijven.
Ik ben momenteel druk bezig met de inschrijvingen van de Talk 2 the
Zebra, onze lotgenotenontmoeting, die volgende week vrijdag plaats vindt en
terzelfdertijd ook mensen aan het zoeken die met mij 70 km willen meefietsen op
2 juli als ondersteuning voor de fietsbedevaarders van Vélourdes 2016. Maar daarover meer in één van de volgende
artikels.
En om te
eindigen nog een interessant weetje. De
dokter uit AZ Delta die ik op 22 juni zal ontmoeten is een oncoloog. Als je
weet dat wij momenteel bezig zijn om met het AZ Delta een samenwerkingsverband
op te maken én dat één van de betrachtingen is dat de zorgverleners systematisch
patiënten en hun familieleden informeren dat ze zich tot een patiëntenvereniging
kunnen wenden, dan kon ik eigenlijk geen betere consulent treffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten