Gisteren diende ik om
13.30 uur in het UZ Brussel te zijn voor de geplande Dotatoc scan (Gallium-68
PET/CT). De autorit naar de Europese
hoofdstad verliep heel vlot tot we de afrit Jette namen. Omwille van verfraaiingswerken aan Tramlijn 9
bleek de omgeving van het UZ volledig toe te zitten. Gelukkig was ik goed op tijd vertrokken en
door onmiddellijk voor de eerste parking te kiezen kon ik het te laat zijn tot
5 minuten beperken. Na het inchecken en
een korte oponthoud in de wachtzaal kwam een verpleegster mij halen. Ze had voor mij een plaatsje gereserveerd in
een relax zetel waar ik het volgende anderhalf uur rustig mocht blijven
zitten. Maar eerst moest er nog een
infuus geprikt worden, een baxter met water voor de spoeling aangelegd en de
radioactieve stof ingespoten worden.
Deze laatste werd gehaald in een metalen gesloten bakje. Daarin zat er een metalen koker met wat
vloeistof in die dan via het infuus in het lichaam gebracht werd. Na anderhalf uur zou de radioactieve stof in
het lichaam verspreid zitten en kon de scan genomen worden. De tijd werd nauwgezet in de gaten gehouden
en precies 90 minuten later werd de scan gestart. Vijfentwintig minuten en wat
warmteopwellingen later mocht ik beschikken.
Groot was de verbazing toen ik het ziekenhuis buiten kwam en mij naar de
parking begaf. Het leek alsof ik op de
Heizel gearriveerd was na een grote manifestatie. De parking stond vol met wagens die er af
wilden maar niet konden omdat het verkeer op de straat, omwille van de reeds
eerder genoemde werken, blokvast stond.
Ik besloot dan maar op
mijn stappen terug te keren en eerst even een bezoekje te brengen aan de
cafetaria. Daar maakte ik kennis met de
meneer die ik in het hokje naast mij had zien zitten en die juist voor mij zijn
inspuiting had gekregen. Bleek dat hij
van Oost-Vlaanderen was en dat hij onlangs de diagnose NET van de pancreas
graad 1 gekregen had. We geraakten aan
de praat en voor we het wisten was er een uur om. Tijdens het gesprek had ik er vanzelfsprekend
gebruik van gemaakt om onze lotgenotengroep voor te stellen. ;-)
Toen we buiten kwamen
(rond 17.15 u) was de rij wachtenden op de parking al een heel stuk korter
geworden, niettegenstaande het verkeer op de straat voor het ziekenhuis maar
aan een slakkengangetje vooruit schreed.
Ik besloot het er toch maar op te wagen maar kort daarna hoorde ik in de
verkeersinformatie op de radio dat er grote problemen waren in de omgeving van
UZ Brussel en dat je die maar beter kon vermijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten