Waarom deze blog?


woensdag 28 september 2016

Een dagje Jette

Gisteren diende ik om 13.30 uur in het UZ Brussel te zijn voor de geplande Dotatoc scan (Gallium-68 PET/CT).  De autorit naar de Europese hoofdstad verliep heel vlot tot we de afrit Jette namen.  Omwille van verfraaiingswerken aan Tramlijn 9 bleek de omgeving van het UZ volledig toe te zitten.  Gelukkig was ik goed op tijd vertrokken en door onmiddellijk voor de eerste parking te kiezen kon ik het te laat zijn tot 5 minuten beperken.  Na het inchecken en een korte oponthoud in de wachtzaal kwam een verpleegster mij halen.  Ze had voor mij een plaatsje gereserveerd in een relax zetel waar ik het volgende anderhalf uur rustig mocht blijven zitten.  Maar eerst moest er nog een infuus geprikt worden, een baxter met water voor de spoeling aangelegd en de radioactieve stof ingespoten worden.  Deze laatste werd gehaald in een metalen gesloten bakje.  Daarin zat er een metalen koker met wat vloeistof in die dan via het infuus in het lichaam gebracht werd.  Na anderhalf uur zou de radioactieve stof in het lichaam verspreid zitten en kon de scan genomen worden.  De tijd werd nauwgezet in de gaten gehouden en precies 90 minuten later werd de scan gestart.  Vijfentwintig minuten en wat warmteopwellingen later mocht ik beschikken.  Groot was de verbazing toen ik het ziekenhuis buiten kwam en mij naar de parking begaf.  Het leek alsof ik op de Heizel gearriveerd was na een grote manifestatie.  De parking stond vol met wagens die er af wilden maar niet konden omdat het verkeer op de straat, omwille van de reeds eerder genoemde werken, blokvast stond.
Ik besloot dan maar op mijn stappen terug te keren en eerst even een bezoekje te brengen aan de cafetaria.  Daar maakte ik kennis met de meneer die ik in het hokje naast mij had zien zitten en die juist voor mij zijn inspuiting had gekregen.  Bleek dat hij van Oost-Vlaanderen was en dat hij onlangs de diagnose NET van de pancreas graad 1 gekregen had.  We geraakten aan de praat en voor we het wisten was er een uur om.  Tijdens het gesprek had ik er vanzelfsprekend gebruik van gemaakt om onze lotgenotengroep voor te stellen. ;-)

Toen we buiten kwamen (rond 17.15 u) was de rij wachtenden op de parking al een heel stuk korter geworden, niettegenstaande het verkeer op de straat voor het ziekenhuis maar aan een slakkengangetje vooruit schreed.  Ik besloot het er toch maar op te wagen maar kort daarna hoorde ik in de verkeersinformatie op de radio dat er grote problemen waren in de omgeving van UZ Brussel en dat je die maar beter kon vermijden.

Om 20.30 uur kon ik mijn garagepoort afsluiten, zat het dagje Jette er op en besefte ik ten volle hoe gelukkig ik mij mocht achten dat ik altijd dicht bij huis had kunnen werken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten