Op 30 januari werd ik verwacht in het UZ om de lymfeklier in
de lies te verwijderen. Ik moest daar
uiteindelijk maar zijn om 9.30 u en na wat gepalaber of ze volledig of
plaatselijk zouden verdoven werd de klier omstreeks 10.30 u verwijderd onder
volledige narcose. Om 5 voor 12 werd ik
wakker en mocht ik kort daarna naar de kamer. Rond 14 uur kreeg ik dan enkele
boterhammen voorgeschoteld en tegen 17 uur kwam de dokter melden dat ik naar
huis kon. De draadjes die er in zaten zouden oplossen en het verband moest er
10 dagen opblijven. Alles verliep vlot, alleen merkte ik na enkele dagen dat de
plaats waar de ingreep voltrokken was meer en meer ging opzwellen.
Vandaag stond dan de consultatie gepland bij Dr. De
Man. Ik had hem op voorhand laten weten
dat er een serieuze zwelling was en ik had hem ook een excel-documentje
doorgestuurd met een overzicht van de laatste 20 dagen waarin ik per dag
bijgehouden had hoeveel keer ik naar het toilet moest. Ik wist namelijk dat hij daar toch naar zou
vragen en dat is altijd moeilijk onder woorden te brengen. Cijfers zijn daarbij wat duidelijker.
De dokter had voor mij goed nieuws en minder goed
nieuws. Het goede nieuws was dat er in
de lymfeklier niets kwaadaardigs was gevonden. Het minder goede nieuws was dat
ze dus nog geen aangetast weefsel hadden om verder te onderzoeken. Maandag aanstaande op ‘de staf ‘ wordt er
beslist wanneer er via een kijkoperatie een stukje aangetast weefsel uit de
lever wordt verwijderd. Dit gaat gepaard
met een ziekenhuisopname van een 4-tal dagen.
De uiteindelijke bedoeling is via onderzoek van dit weefsel de hormonale
werking die voor de uitzaaiingen zorgt stil te leggen om daarna het probleem
van de diarree te kunnen aanpakken.
Daarna mocht ik opnieuw potten gaan ophalen om de stoelgang
van 24 uur te sparen zodoende te weten te komen of de vetten daarin verminderd
zijn. Daaruit kunnen ze dan afleiden of de medicatie die ik momenteel neem haar
werk doet.
Ten slotte werd ik verwacht in de polykliniek waar een
chirurg het gezwel in de lies even zou bekijken. De diagnose was onmiddellijk dat er een
lymfvochtophoping was en dat het vocht er uit moest via een prik in de wonde
(drainage). Dat viel gelukkig nogal mee
en na twee spuiten was de klus geklaard.
Alleen kon de dokter niet garanderen dat dit niet meer zou terugkomen en
om de kans te verhogen dat dit niet zou gebeuren werd er een drukverband
aangebracht op de wonde en in de lenden. Indien het vocht toch terugkomt dan
moet de wonde opnieuw open om te zoeken welk(e) lymfevaatje(s) er nog lekken en
die af te binden. Ik mag nu dus de komende 5 dagen ingetaped met Tensoplast
(elastische natuurrubberen kleefzwachtel) rond mijn middel doorbrengen.
Ondertussen ga ik nog even over een weer naar
Gent om daar ‘mijn pakje’ af te geven en zal ik weten wanneer ik daar enkele
dagen mag gaan logeren.
En daarna zien we wel verder zeker…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten