De MRI-scan die gepland was op 30/12 werd vervroegd naar
18/12 omdat de dokter zeker wou zijn over de activiteit van de tumor en de
resultaten tussen de verschillende scans wou vergelijken. Ondertussen had ik mijn eerste Sandostatine
spuit gekregen en de opdracht gekregen
om de stoelgang (shit) van 24 uur op te sparen voor onderzoek. Op maandag 18/12 hebben ze dan ook een echo
genomen van een gezwel onder de oksel dat plotseling was opgetreden. Hierover wisten ze onmiddellijk te vertellen
dat het om een vetophoping ging die toevallig naar buiten gekomen was,
gelijkaardig aan het gezwel in de lies. Beiden hebben dus niets te maken met de
tumor in kwestie. In de namiddag mocht
ik dan op consultatie bij de dokter maar omdat de uitslagen van alle
onderzoeken nog niet binnen waren kon hij nog niet veel vertellen. Dokter De Man engageerde zich wel om mij op
maandag 22/12, gisteren dus, op te bellen nadat hij samen met de ploeg alle
resultaten had besloten.
In de late namiddag belde hij mij op met de volgende
diagnose:
1) In de stoelgang was er heel veel vet gevonden, wat er op
wijst dat mijn pancreas te weinig enzymen (eiwitten) aanmaakt. Dit gaan ze nu proberen te verhelpen met
pilletjes. Het voorschrift wordt via de
post opgestuurd. Hopelijk laat het niet
te lang op zich wachten en werken de pillen!
Het zou een mooi kerstgeschenk zijn, want het is juist een jaar geleden
dat ik geplaagd werd door die voortdurende diarree. Alleen moet de adviseur nog
de terugbetaling ervan goedkeuren en dat zal niet zo evident zijn gezien
terugbetaling alleen gebeurt bij patiënten die een zieke pancreas hebben en NET
is zo zeldzaam dat de dokter niet weet hoe de adviseur dat zal beoordelen. Maar die goedkeuring is in mijn ogen maar
peanuts als de pillen daadwerkelijk zouden helpen.
2) De laatste scan heeft uitgewezen dat de tumor niet
gegroeid is tussen september en nu. Dit betekent dat ze nu zeker zijn dat het
om een traaggroeiende tumor gaat en ze geen chemo moeten geven, wat in het
andere geval volgens de dokter wel nodig zou geweest zijn. Die laatste uitspraak was voor mij toch wel
even schrikken want tot nu had hij nog nooit over chemo gesproken, integendeel!
3) Men begint te twijfelen of de tumor in de pancreas wel de
primaire is. Daarom gaat men op 8
januari nog maar eens bloed afnemen om via een speciale methode te zoeken naar
een bepaalde stof in het bloed. Als die
stof in het bloed gevonden wordt dan volgt er een meer doorgedreven onderzoek
van de, wat ze tot nu toe uitzaaiingen noemden, in de lever. Dit kan dan niet meer gebeuren via een
punctie, maar moet via een kleine operatie in het UZ. En dan zouden ze de
Sandostatine spuiten voorlopig even stil leggen.
Conclusie: het blijft weer afwachten, maar als die
vervelende diarree al zou ophouden, dan zou dit al een welgekomen geschenk
zijn. Toen ik daarop alluderend aan de dokter via de telefoon zei dat ik dat
goed nieuws vond, reageerde hij met de woorden: laat ons hopen dat dit helpt,
maar je blijft dan toch nog ziek hoor! Eigenaardig genoeg voel ik mij niet ziek
en ben ik blij dat ik verder kan functioneren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten